„Sanki”, „sankcja”, a w końcu tymczasowe aresztowanie to określenia na instytucję stosowaną w toku postępowania karnego przez Sąd polegającą na tymczasowym pozbawieniu wolności na okres niezbędny do zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania.
Najsurowszy środek zapobiegawczy komplikuje życie nie tylko podejrzanemu, ale również jego najbliższym. Areszt śledczy to miejsce, w którym osadzony przebywa w oczekiwaniu na dalsze decyzje sądu.
Można powiedzieć, że sytuacja podejrzanego (oskarżonego) tymczasowo aresztowanego jest gorsza niż osoby, która odbywa karę pozbawienia wolności.
Zgoda na widzenie – kto decyduje o możliwości kontaktu?
O ile oczywistym jest, że podejrzany jest pozbawiony wolności i jego możliwość swobodnego przemieszczania się jest ograniczona, o tyle możliwość ograniczenia kontaktu z najbliższymi nie jest już tak oczywista. Bezpośredni kontakt z tymczasowo aresztowanym jest możliwy wyłącznie w ramach udzielania widzeń na terenie aresztu śledczego.
Kontakt z tymczasowo aresztowanym jest znacząco utrudniony i każdorazowo wymaga zgody od organu, w którego dyspozycji pozostaje. Zgody na widzenie z tymczasowo aresztowanym wydawane są z uwzględnieniem zasad bezpieczeństwa oraz celu tymczasowego aresztu.
Widzenie z tymczasowo aresztowanym – procedura i wymagania
Kwestie kontaktów z tymczasowo aresztowanym są uregulowane w kodeksie karnym wykonawczym.
Zgodnie z art. 217 kkw tymczasowo aresztowany może uzyskać widzenie po wydaniu zarządzenia o zgodzie na widzenie przez organ, do którego dyspozycji pozostaje. W niektórych przypadkach widzenie odbywa się w obecności funkcjonariusza, aby zapewnić przestrzeganie zasad regulaminu aresztu. W wypadku gdy tymczasowo aresztowany pozostaje do dyspozycji kilku organów, wymagana jest zgoda na widzenie każdego z nich, chyba że organy te zarządzą inaczej.
Zgoda – jak uzyskać pozwolenie na widzenie?
Tymczasowo aresztowany co do zasady ma prawo do co najmniej jednego widzenia w miesiącu z osobą najbliższą, z tym, że prawo to może być ograniczone.
Odmowa – kiedy można się jej spodziewać?
Odmowa wyrażenia zgody na widzenie może nastąpić wyłącznie wtedy, gdy zachodzi uzasadniona obawa, że widzenie zostanie wykorzystane w celu bezprawnego utrudnienia postępowania karnego lub do popełnienia przestępstwa, w szczególności podżegania do przestępstwa.
Wniosek o widzenie – jak go poprawnie złożyć?
W przypadku małoletnich dzieci wniosek o widzenie składa przedstawiciel ustawowy. Wniosek należy złożyć do prokuratora lub Sądu w zależności od etapu postępowania.
Uzyskać zgodę na widzenie – krok po kroku
Procedura nie jest skomplikowana jednak, jak wskazano powyżej, uzyskanie zgody na widzenie nie jest kwestią automatyczną.
Prawo do widzenia z aresztowanym – ograniczenia i możliwości
Na zarządzenie o odmowie wyrażenia zgody na widzenie tymczasowo aresztowanego z osobą najbliższą, tymczasowo aresztowanemu oraz ubiegającej się o widzenie osobie dla niego najbliższej przysługuje zażalenie do sądu, do którego dyspozycji pozostaje tymczasowo aresztowany. Widzenie z obrońcą lub pełnomocnikiem nie podlega takim samym ograniczeniom jak widzenia z osobami bliskimi. Zażalenie na zarządzenie prokuratora rozpoznaje prokurator nadrzędny.
Wydania zgody na widzenie – przepisy i procedury
W przypadku problemu z uzyskaniem widzenia warto skorzystać z pomocy profesjonalnego pełnomocnika, który może zwiększyć szanse na kontakt z bliskimi. Pełnomocnik może także doradzić, jak skutecznie odwiedzać osadzonego w ramach obowiązujących przepisów.
