Ubezwłasnowolnienie

Pod pojęciem ubezwłasnowolnienia należy rozumieć ograniczenie bądź pozbawienie zdolności do czynności prawnych, czyli możliwości podejmowania decyzji o swojej sytuacji. Podstawowym celem ubezwłasnowolnienia jest przy tym ochrona interesu finansowego lub bytowego osoby, która ma być ubezwłasnowolniona.

Osoba, która ukończyła lat trzynaście, może być ubezwłasnowolniona całkowicie, jeżeli wskutek choroby psychicznej, niedorozwoju umysłowego albo innego rodzaju zaburzeń psychicznych, w szczególności pijaństwa lub narkomanii, nie jest w stanie kierować swym postępowaniem. Dla ubezwłasnowolnionego całkowicie ustanawia się opiekę, chyba że pozostaje on jeszcze pod władzą rodzicielską. Osoba pełnoletnia może być ubezwłasnowolniona częściowo z powodu choroby psychicznej, niedorozwoju umysłowego albo innego rodzaju zaburzeń psychicznych, w szczególności pijaństwa lub narkomanii, jeżeli stan tej osoby nie uzasadnia ubezwłasnowolnienia całkowitego, lecz potrzebna jest pomoc do prowadzenia jej spraw. Dla osoby ubezwłasnowolnionej częściowo ustanawia się kuratelę.

Kto może złożyć wniosek o ubezwłasnowolnienie?

Wniosek o ubezwłasnowolnienie może zgłosić:
  1. małżonek osoby, której dotyczy wniosek o ubezwłasnowolnienie;
  2. jej krewni w linii prostej oraz rodzeństwo;
  3. jej przedstawiciel ustawowy.

Jak złożyć wniosek o ubezwłasnowolnienie?

Wniosek o ubezwłasnowolnienie należy złożyć we właściwym miejscowo sądzie okręgowym na biurze podawczym lub listem poleconym za pośrednictwem poczty. Składając wniosek należy uiścić opłatę sądową od wnioski w kwocie 100 zł. Po zainicjowaniu postępowania zostaniemy również wezwanie do uiszczenia zaliczki na poczet biegłych z zakresu psychologii i psychiatrii celem oceny stanu zdrowia osoby, która ma być ubezwłasnowolniona. Do wniosku należy również dołączyć dokumenty potwierdzające pokrewieństwo oraz wskazujące na chorobę u osoby, której wniosek dotyczy.